Jeżeli natomiast jesteś zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymagasz pomocy przy korzystaniu z transportu publicznego lub wymagasz pojazdu dostosowanego do potrzeb osób z niepełnosprawnością, przysługuje Ci płatny transport. Jest on częściowo płatny w przypadku leczenia:
- chorób krwi i narządów krwiotwórczych
- chorób nowotworowych
- chorób oczu
- chorób przemiany materii
- chorób psychicznych i zaburzeń zachowania
- chorób skóry i tkanki podskórnej
- chorób układu krążenia
- chorób układu moczowo-płciowego
- chorób układu nerwowego
- chorób układu oddechowego
- chorób układu ruchu
- chorób układu trawiennego
- chorób układu wydzielania wewnętrznego
- chorób zakaźne i pasożytnicze
- urazów i zatruć
- wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych.
NFZ pokrywa w takich przypadkach 40 proc. kosztów przejazdu.
W innych przypadkach musisz zapłacić sam pełne koszty transportu.
Lekarz lub felczer musi Ci wystawić skierowanie, żebyś mógł skorzystać z transportu sanitarnego.
Karetki pogotowia ratunkowego służą do ratowania życia i zdrowia ludzi. Nie wzywaj pogotowia ratunkowego, gdy potrzebujesz transportu sanitarnego.
Transport sanitarny w POZ
Bezpłatny transport sanitarny w podstawowej opiece zdrowotnej (POZ) przysługuje pacjentom w następujących sytuacjach:
- kiedy zachodzi konieczność leczenia określonego schorzenia w innej placówce leczniczej – z wyłączeniem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia
- dla zachowania ciągłości leczenia przez lekarza POZ.
Świadczenie obejmuje przejazd z miejsca zamieszkania pacjenta do świadczeniodawcy i z powrotem. Zasady odpłatności są takie same, jak w przypadku opisanego wcześniej transportu sanitarnego.
Skierowanie na transport sanitarny POZ wystawia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.
Transport sanitarny „daleki” w POZ
Z transportu „dalekiego” w POZ możesz skorzystać w następujących sytuacjach:
- kiedy z przyczyn losowych musiałeś skorzystać z pomocy medycznej w szpitalu za granicą, a Twój stan zdrowia w momencie wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do domu. Zostaniesz przewieziony od granicy Polski do miejsca Twojego zamieszkania
- kiedy z przyczyn losowych musiałeś skorzystać z pomocy medycznej w zagranicznym szpitalu, ale wymagasz kontynuacji leczenia w kraju, a stan Twojego zdrowia pozwala na uzyskanie wypisu i nie ma medycznych przeciwwskazań do przewozu ambulansem. Przysługuje Ci transport od granicy Polski do szpitala, który jest położony najbliżej Twojego domu i w którym możliwe jest kontynuowanie leczenia
- kiedy z przyczyn uzasadnionych medycznie musisz korzystać ze świadczeń konkretnej poradni specjalistycznej oddalonej od miejsca zamieszkania o więcej niż 120 km „tam i z powrotem”, a ogólny stan Twojego zdrowia nie pozwala na samodzielne dotarcie do poradni. Transport przysługuje wtedy z Twojego miejsca zamieszkania do najbliższego świadczeniodawcy, który udzieli Ci świadczeń, i z powrotem
- kiedy musisz ze względów medycznych korzystać z wysokospecjalistycznych świadczeń ambulatoryjnych, które realizowane są jedynie przez niektóre poradnie, do których odległość z miejsca Twojego zamieszkania przekracza 120 km „tam i z powrotem”, a Twój ogólny stan zdrowia nie pozwala na samodzielny dojazd do poradni. Transport przysługuje wtedy od miejsca zamieszkania do poradni i z powrotem.
Aby skorzystać z transportu sanitarnego „dalekiego” w POZ, powinieneś (Ty lub Twoja rodzina albo opiekun prawny) wystąpić z wnioskiem do dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ. Wniosek taki należy złożyć w oddziale Funduszu, do którego należysz. Po rozpatrzeniu wniosku dyrektor oddziału Funduszu wyda pisemnie stosowną decyzję.
W przypadku transportu związanego z leczeniem poza granicami kraju, do wniosku należy dołączyć zaświadczenie sporządzone w języku polskim, a przygotowane przez zagraniczny szpital, który realizował leczenie.
W przypadku transportu związanego z leczeniem specjalistycznym w kraju należy dołączyć do wniosku zaświadczenie z poradni specjalistycznej, która ma wykonać świadczenie.